Moja Kocia Kolekcja lalek część I

Wspomniałam w mojej Wishliście o lalkach do kociej kolekcji. Jest w niej już Toralei, która widzieliście np tu.

Chcę Wam po kolei przedstawić kolejne lalki do tej kolekcji. W jednym poście bym się nie zmieściła – za dużo zdjęć jak na jeden raz.

Dziś przedstawię siostry bliźniaczki Meowlody i Purrsephone z Monster High.

Laleczki zaraz po wyjęciu z pudełka. Włosy standardowo polepione, odkształcone od zaczepów

Nie byłabym sobą gdybym im nie wymyła włosów ;) Ucierpiała na tym Purrsephone (czarnowłosa) bo to blond pasemko mi się “rozsypało” ale nie żałuję.

Tu przed myciem

Po myciu i traktowaniu gorącą wodą:

Kształ ciałek taki sam jak inne Monsterki i myślałam też, że ogon mają tak samo montowany jak Toralei (przed myciem jakby co:))

Ale jednak jest inaczej

Fajowe botki mają :D

Oczywiście dopatrzyłam się mankamentu u jednej z lal – biała farba na czerwonych ustach – może coś z tym podziałam choć się boję bardzo… no i noski maja tak niedbale pomalowane

 

Niby nie ma różnicy w dodatkach ale jednak jest – gołym okiem bardziej dostrzegalna. Mianowicie lalki mają inny odcień czerwieni w dodatkach. Po samych rękawiczkach już widać, że inny kolor jest, to samo jest z bransoletkami, torebkami i ze spódniczkami.

Siostry maja inny malunek oka niż Toralei, która mu duuże zielone oczy i mniej rzęs (tylko na dole). Oczy sióstr są mniejsze i mają bardzo dużo rzęs. Schemat ubioru jest zachowany – ubranka mają wzór śladów po pazurach. No i wmoldowane rękawiczki – siostry mają tylko na jednej ręce – druga jest goła – można się pobawić w przepinanie tyle, że będą się różnić kolorem.

Dziewczyny bardzo mi się podobają, wyglądają o wiele drapieżniej niż Toralei, choć ich  kolorystyka nie do końca mi odpowiada – ten popiel – ale cóż koty czasem tak mają :)

To tyle na dziś, niedługo kolejne części Mojej Kociej Kolekcji ;)

Edit:

Do mojej Wishlisty wpisuję tę oto pannę:

Catrine DeMew – urocza jest!!! No i kot – ale wyjdzie dopiero w 2013 r. A jak znam życie to w Polsce będzie mało osiągalna… no cóż – pożyjemy zobaczymy